Pierwsze nauczanie w Bieńkówce rozpoczął proboszcz tutejszej parafii ksiądz Jan Bańkowski w roku 1843, jednak nauka trwała tylko 1 rok. Dopiero po 17 latach, w 1860 roku kiedy to stanowisko organisty objął nauczyciel Jan Stawiński, rozpoczęło się regularne nauczanie dzieci. Początkowo odbywało się ono na plebani. Dzięki pomocy księżnej Myślenickiej w 1873 roku oddano nowy budynek szkoły. W 1904 roku w szkole dobudowano drugą salę lekcyjną i mieszkanie dla nauczyciela. Początek XX wieku to okres częstych zmian nauczycieli i kierowników tutejszej szkoły. Dopiero w lipcu 1935 roku do Bieńkówki przybył z Inwałdu młody nauczyciel Jan Wójcik, który potraktował ją jako swoje miejsce docelowe.Został on mianowany kierownikiem szkoły. Już wówczas działały w szkole: bibioteka, sklepik uczniowski, sekcja teatru i chóru i sekcja ochrony przyrody. 6 lipca 1936 roku z funduszy uzyskanych z imprez i przedstawień, zakupiono ziemię pod budowę nowego budynku szkoły.
Po wybuchu wojny w 1939 roku dzieci w Bieńkówce, podobnie jak w całej Polsce, nie poszły do szkoły. Zawieszenie zajęć trwało tylko do 11 września. 1 maja 1940 roku władze okupacyjne zwolniły z pracy Jana Wójcika, a w lipcu pozostałych nauczycieli. Jan Wójcik 8 grudnia został aresztowany przez gestapo i wywieziony najpierw do Tarnowa, a następnie do Oświęcimia, gdzie zginął 23 kwietnia 1942 roku.
Po wojnie w 1948 roku w kronice szkolnej Maria Kania - ówczesna przew. Komitetu Rodzicielskiego sporządziła notatkę, która była wyrazem szacunku, jakim cała społeczność wiejska darzyła Jana Wójcika. Wynika z niej, że nauczyciel ten doskonale wrósł w tutejsze środowisko, szkołę traktował jak swoje ukochane dziecko, a w pracę wkładał całe serce.
W czasie okupacji lekcje w szkole nie odbywały się systematycznie. Budynek szkolny wykorzystywany był do składania kontyngentów, ściąganych od miejscowych rolników. Nauczanie uległo jeszcze dalszemu zaniedbaniu w roku 1941, kiedy to kierownikiem szkoły został Feliks Tworzydło. Wkrótce po wyzwoleniu- 10 lutego 1945 roku- rozpoczęto naukę szkolną. Do grona nauczycielskiego dołączyły Władysława Teichman, Emilia Krzyżanowska i Anna Krzyżanowska. Od 1 maja 1945 roku zorganizowano przyspieszony kurs klasy VII, w którym uczestniczyło 25 uczniów, spośród nich 22 przystąpiło do egzaminu i otrzymało świadectwa ukończenia szkoły.
Ponieważ budynek szkolny był niewystarczający dla uczących się dzieci, w roku 1951 wyremontowano Dom Katolicki tworząc tam świetlicę dla młodzieży szkolnej. Rozpoczęto też rozbudowę szkoły. Lata pięćdziesiąte były okresem wprowadzania do szkoły wstępnych kursów dla dorosłych, w zakresie programu szkoły powszechnej.
W związku ze wzrostem ilości dzieci zaszła potrzeba rozbudowy szkoły. Modernizacji budynku dokonano w roku 1952. Mimo tego remontu szkoła wciąż była za mała, aby pomieścić wszystkich uczniów. Zaczęto więc starania o wybudowanie nowej szkoły. Dzięki Radzie Gromadzkiej i jej przewodniczącemu Stanisławowi Gorylowi, w roku 1958 podjęto decyzję o zakupie działki pod budynek szkoły. Działka ta miała powierzchnię 1 ha i mieściła się na roli Zagrody Dolne. Nowa inwestycja wspierana była przez władze państwowe, a mająca powstać szkoła była jedną z trzech w powiecie, które wybudowane zostały jako pomniki tysiąclecia państwa polskiego. Były to tzw."Tysiąclatki".
W roku 1953 otwarto Szkołę Podstawową nr 2 w Domu Ludowym, w górnej Bieńkówce. W okresie przygotowań do budowy nowej szkoły dzieci uczyły się w "starym" budynku. Wieś i obydwie szkoły zostały zelektryfikowane w grudniu 1960 roku. Kolejne lata 1963-1964 były okresem prac przygotowawczych do obchodów 600-lecia Bieńkówki. Główne uroczystości miały miejsce 5 lipca 1964 roku na placu wykupionym pod budowę nowej szkoły. Tego samego dnia do wsi przyjechał pierwszy autobus relacji Sucha - Bieńkówka. Z okazji wydarzeń rocznicowych, na placu szkolnym wmurowano tablicę.

Do wsi powoli docierały nowe zdobycze techniki. W 1965 roku zakupiono do szkoły pierwszy telewizor "Zefir". W roku szkolnym 1966/67 zgodnie z założeniami reformy szkolnictwa, wprowadzono klasę VIII. Ponieważ w szkole nie było pomieszczenia dla tej klasy, dyrektor szkoły musiała wynająć pokój, w jednym z domów na roli u Nieckuli i tam przez krótki czas prowadzono zajęcia.
1 września 1967 roku oddano do użytku szkołę "Tysiąclatkę". Mieściło się w niej 6 sal lekcyjnych, 2 pracownie: techniczna i fizyko-chemiczna, sala gimnastyczna, natryski, kuchnia, pokój nauczycielski, kancelaria kierownika szkoły i sale pomocnicze. Przy szkole wybudowano dom nauczyciela dla dwóch rodzin. W nowym budynku szkoły otwarto ognisko przedszkolne oraz punkt konsultacyjny zespołu przysposobienia rolniczego, a Komitet Rodzicielski zorganizował dożywianie dla dzieci.
W roku szkolnym 1968/69 i w latach następnych wyposażono szkołę w pomoce dydaktyczne, a także zagospodarowano działkę szkolną. Zaczęto wówczas sadzenie krzewów i drzew ozdobnych. Równocześnie w latach 1966- 68 trwały prace remontowo budowlane w Szkole Podstawowej nr 2. Dobudowano 5 sal lekcyjnych i 1. września 1968 roku oddano szkołę do użytku. Rok później otwarto przedszkole. W czasie wakacji w budynku nowej szkoły były organizowane kolonie letnie dla dzieci. Dzięki funduszom pozyskanym w ten sposób, uczniowie mogli wyjeżdżać na wycieczki. Pierwszą dłuższą wycieczkę trzydniową zorganizowano w roku 1971. Wtedy to wyjechało do Warszawy 45 osób z opiekunem.
W roku szkolnym 1970/71 szkole nadano imię Marcina Kasprzaka. Na początku lat siedemdziesiątych otwarto Szkołę Przysposobienia Rolniczego. W pierwszym roku działalności, nie miała ona jednak wielu kandydatów. Sytuacja poprawiła się nieznacznie, kiedy to jej organizacją zajął się Andrzej Schottek. W roku 1972 dyrektorem szkoły został Jan Kosman. W tym samym roku rozpoczęto remont budynku szkolnego, ponieważ jak już wspomniano wyżej, w wykonaniu technicznym budynku znalazło się wiele usterek. W ramach działalności Szkoły Rolniczej zorganizowano klasę VI - przysposabiającą do zawodu rolnika. Do klasy tej uczęszczały dzieci z 3 szkół: z SP nr 1 i nr 2 w Bieńkówce oraz ze szkoły w Budzowie. W połowie lat siedemdziesiątych w Polsce zaczęto tworzyć tzw. zbiorcze szkoły gminne. W związku z tym, w roku 1975, Jan Kosman został mianowany Gminnym Dyrektorem Szkół pozostając nadal dyrektorem szkoły macierzystej. Z dniem 1. lutego 1976 roku w Bieńkówce utworzono Zbiorczą Szkołę Gminną.
W roku szkolnym 1977/78 dla młodzieży mającej trudności w opanowaniu materiału przewidzianego programem nauczania, zorganizowano 2 klasy przysposabiające do zawodu rolnika VI z i VII z. Do klas tych dojeżdżały dzieci z całej gminy. W następnym roku szkolnym wprowadzono reformę szkolnictwa. Wtedy ślubowanie złożyli pierwsi uczniowie, którzy rozpoczęli naukę w 10-letniej powszechnej szkole średniej. W filii Szkoły Podstawowej w Bieńkówce górnej zostały tylko klasy I- III, pozostali uczniowie byli dowożeni do ZSG. W nowoczesnym budynku szkolnym zorganizowano różnorodne zajęcia pozalekcyjne dla dzieci. Działały organizacje uczniowskie, różne koła zainteresowań i zespół muzyczny. Uczniowie brali udział we wszystkich olimpiadach, konkursach i zawodach sportowych. W szkole często odbywały się gminne i powiatowe konferencje i spotkania nauczycieli.

W roku szkolnym 1981/82, ze względu na znaczną liczbę dzieci z upośledzeniem umysłowym na terenie gminy, w szkole utworzono klasę specjalną, a obowiązki nauczyciela i wychowawcy tej klasy powierzono Krystynie Szczepaniak. Rok szkolny 1984/85 przyniósł kolejną zmianę - zlikwidowano stanowisko Gminnego Dyrektora Szkół, a powołano Inspektora Oświaty i Wychowania. Został nim dotychczasowy Gminny Wicedyrektor Szkół - Stanisław Potempa. Dzięki jego staraniom na terenie wsi wprowadzono wiele inwestycji oświatowych. Do najważniejszych z nich należała rozbudowa przedszkola, oraz dobudowanie kondygnacji z mieszkaniami dla nauczycieli.
Jeszcze w tym samym roku szkolnym rozpoczęto budowę sali gimnastycznej, ponieważ do tej pory lekcje wychowania fizycznego odbywały się w pomieszczeniu, będącym jednocześnie świetlicą i stołówką. Budowa ta była możliwa dzięki pomocy finansowej Okręgowego Urzędu Przewozu Poczty w Katowicach. (Dzieci pracowników tego urzędu przyjeżdżały do Bieńkówki na kolonie letnie i zimowiska). Prace prowadzone były w szybkim tempie i już w następnym roku nowa sala oddana została do użytku. W kolejnych latach współpraca z Urzędem Pocztowym w Katowicach pozwoliła dofinansować wycieczki dla uczniów, zakupić pomoce naukowe, a także komputery z drukarką i kserokopiarkę. 31.grudnia 1990 roku odszedł na emeryturę długoletni dyrektor Jan Kosman. Wprowadził on do szkoły wiele cennych zmian i ulepszeń zarówno organizacyjnych , jak i modernizacyjnych. Przyczynił się do znacznego rozkwitu szkoły. Już wówczas była to jedna z najlepszych placówek oświatowych na terenie gminy, szczycąca się wieloma osiągnięciami w konkursach, olimpiadach i zawodach sportowych. Uczniowie reprezentowali szkołę w eliminacjach rejonowych i wojewódzkich. Przez szereg lat placówka uzyskiwała miano " Najbardziej usportowionej szkoły w gminie".
1 stycznia 1991 roku dyrektorem szkoły została Krystyna Szczepaniak, która pełniła ten urząd do 2006 roku.
Od początku lat dziewięćdziesiątych systematycznie remontowano i modernizowano szkołę. W kolejnych latach dokonano m. in.:
- odnowienia elewacji budynku,
- malowania szkoły,
- wymiany okien,
- kapitalnego remontu łazienek i kanalizacji,
- wymiany znacznej części umeblowania szkoły,
- modernizacji kuchni i zmywalni ( dobudowa zaplecza kuchennego ),
- wymiany pokryć dachowych.
Zadbano też o estetyczny wygląd otoczenia szkoły:
- wyremontowano drogę dojazdową,
- wymalowano siatkę ogrodzeniową,
- położono płytki chodnikowe wokół szkoły.
Aby w pełni przystosować szkołę do nowych wymogów obecnego szkolnictwa, dzięki pomocy Kancelarii Prezydenta i programowi "Internet w szkołach", w roku 2002 otwarto nowoczesną pracownię internetową, z której korzystają wszyscy uczniowie.
W roku 1999 wprowadzona została reforma edukacji. Szkoła w Bieńkówce pozostała Szkołą Podstawową z klasami I - VI. Do gimnazjum uczniowie z Bieńkówki, podobnie jak z całej gminy, dojeżdżają do Budzowa, nowym, otrzymanym z MEN "gimbusem". Również do gimnazjum "przeszły" nauczycielki: mgr Teresa Tondyra (matematyk), mgr Anna Dobosz (historyk), mgr Barbara Wierzbicka (polonista) i Ewa Leśniak (germanistka).

Uczniowie tutejszej szkoły zawsze mieli możliwość skorzystania z bogatej oferty zajęć pozalekcyjnych, organizacji uczniowskich i kół zainteresowań, których ilość zwiększała się z biegiem lat. Wśród nich należy wymienić Samorząd Uczniowski, ZHP i drużynę zuchową (w roku szkolnym 1980/81 w szkole mieściła się siedziba Komendy Hufca ZHP, a komendantem była nauczycielka miejscowej szkoły - Helena Nieckula), Spółdzielnię Uczniowską, SKO, PCK, LOP, TPPR i SKS, kółka przedmiotowe, a także kółko recytatorskie, teatralne, taneczne, fotograficzne, aktyw biblioteczny, chór szkolny, zespół muzyczny, gry i zabawy ogólnorozwojowe.
Praca z uczniami na zajęciach pozalekcyjnych owocowała znacznymi osiągnięciami na konkursach i olimpiadach. Wśród nich można wspomnieć m. in.:
- 1969 r. - I miejsce w Powiatowym Konkursie Matematycznym zdobył Lenik Kazimierz,
- 1971 r. - do Olimpiady Matematycznej na szczeblu wojewódzkim zakwalifikowała się Anna
Chromy,
- 1987 r. - szkoła uzyskała I miejsce w wojewódzkim konkursie na "Najładniejszy ogród szkolny",
- wyróżnienie w wojewódzkim konkursie PCK uzyskała uczennica Maria Kosek, która brała
również udział w wojewódzkim konkursie języka polskiego,
- Krystyna Sałapat reprezentowała szkołę w ogólnopolskich biegach na 1500 metrów,
- 1989 r. - zespół wokalno-instrumentalny otrzymał wyróżnienie na wojewódzkim przeglądzie
chórów w Kętach,
-szkoła uzyskała III miejsce w wojewódzkim konkursie plastycznym " Młodość- trzeźwość",
- 1990 r. - laureatem wojewódzkiej olimpiady geograficznej był Wojciech Potempa,
- 1994 r. i 1995 - reprezentantem szkoły w wojewódzkim konkursie recytatorskim był Grzegorz
Cholewa,
- 1996/97 - Justyna Wrzodek otrzymała wyróżnienie w wojewódzkim konkursie "Policjant w
oczach dziecka",
- Monika Jończyk została wyróżniona w wojewódzkim konkursie wiedzy o parlamencie,
- 1997/1998 - uczniowie: Katarzyna Malina, Mariusz Klimowski i Szymon Pająk zostali laureatami
konkursu "Leonardo" organizowanego przez Stowarzyszenie Gmin Babiogórskich,
- 2000/2001 - Piotr Lizak reprezentował szkołę w wojewódzkich biegach przełajowych.
- 2002/2003 - zdobycie wyróżnień na szceblu ogólnopolskim "Ostrożnie z ogniem".

W szkole miało miejsce wiele ciekawych imprez przygotowanych przez dzieci pod kierunkiem nauczycieli. Wśród nich doskonale opracowane przedstawienia i inscenizacje. Jednym z ciekawszych pomysłów było też redagowanie szkolnej gazetki. Od roku 1994 do 1997 ukazywała się "Szuflada" - nieregularnik wydawany przez Samorząd Uczniowski. W kolejnym roku "Szufladę" zastąpiło "Echo szkoły" wydawane przez kółko teatralne. Od dwóch lat szkoła jest organizatorem "Święta Wsi". Uczniowie prezentują scenki z życia wsi, przypominające dawne obyczaje i tradycje Bieńkówki. Chcąc stworzyć odpowiedni klimat posługują się gwarą. Dzieci uczące się w Szkole Podstawowej w Bieńkówce zawsze miały możliwość wyjazdów na różnorodne wycieczki, których celem było poznanie bliższych i dalszych ciekawych miejsc naszego regionu i kraju. Najczęściej zwiedzali: Kraków, Wieliczkę, Zakopane, Szczawnicę, Rabkę, Kalwarię Zebrzydowską i Wadowice, poznawali Ojców i szlak "Orlich Gniazd". Były też dalsze wycieczki, np. do Warszawy, Wrocławia, Kielc i do Trójmiasta. Od roku 2000 szkoła organizuje wypoczynek połączony z nauką w ramach tzw. "Zielonej szkoły". Zajęcia dla dzieci odbywają się w ośrodkach wypoczynkowych nad morzem.

Kierownicy i dyrektorzy Szkoły Podstawowej nr 1:

1. ks. Bańkowski Jan 1843

2. Stawiński Jan 1860 - 1873

3. Wójcik Jan 1935 - 1940

4. Suchy Stefania 1940 - 1941

5. Tworzydło Feliks 1941 - 1945

6. Wójcik Hermina 1945 - 1948

7. Rafa Bolesław 1948 - 1951

8. Mamoń Weronika 1951 - 1953

9. Piechnik Władysława 1953 - 1955

10. Jasiński Tadeusz 1955 - 1956

11. Grzegorzek Józef 1956 - 1959

12. Hajduk Edward 1959 - 1967

13. Grabowski Józef 1967 - 1972

14. Kosman Jan 1972 - 1990

15. Szczepaniak Krystyna 1991 - 2006

16. Szczerba Jolanta 2006 -